Dit weekend is voor veel gezinnen en families een hoogtepunt qua sfeer, gezelligheid, ontmoeting, lekker tafelen … Een waaier aan mogelijkheden binnen het kersttafereel doet ons nu al eventjes wegdromen. Overal zien en horen we die kerstsfeer. Reclameborden helpen ons eraan herinneren, de tv bulkt van familiale kiekjes en nodigt iedereen uit om het gezellig te maken in de komende dagen. Echter … wanneer je straks aan de kersttafel iemand moet missen … dan wordt het plots een pak moeilijker om te vieren, om feestelijk te doen, om te lachen … Vieren zonder … hoe doe je dat?
De kerstsfeer is een tijd van heel wat familiale interacties. Het is een komen en gaan, uitnodigen en ontvangen. Menig adres heeft al heel wat voorbereidingen getroffen. Zelf koken of langs gaan bij de traiteur? Gewoon een hapje en een drankje of dan toch dat uitgebreide diner? Heel wat lastige keuzes soms … zeker wanneer iedereen zijn of haar zegje wil doen binnen het geheel van het feest.
We zouden het bijna vergeten, maar er zijn ook nog die pakjes. In de sok, onder de schoorsteen of hangend in de kerstboom … het maakt niet uit. Vooral de kleinsten (en geef maar toe, de groten vinden het ook best wel fijn!) zien enorm uit naar wat de pakjesslag dit jaar geworden is. Zijn het nog enkele items van het lijstje van de sint? Of zal de bankrekening gespijzigd worden? Kleine of grote pakjes … het doet er vaak niet toe. Het gebaar van geven en ontvangen werkt hartverwarmend en zorgt voor een bijzondere verbondenheid op dat moment. Laten we vooral niet vergeten dat we dit alles nog eens extra overgieten met het sausje van de kerstliederen … modern of nostalgisch … Het doet iets met een mens.
Voor zovele mensen, gezinnen en families is het dit jaar een bijzondere kerst. Het is voor het eerst samenkomen en vieren zonder vader, zonder moeder, zonder broer, zonder zus, zonder zoon, zonder dochter, zonder vriend, zonder vriendin … Zoveel mensen zijn ons dit jaar ontvallen en ze hadden allemaal dat unieke plekje tijdens die kerstdagen. Vieren zonder hen … hoe doe je dat? Verdringen we hun aanwezigheid en doen we alsof het ons allemaal niet raakt, terwijl we diep van binnen kapot gaan van verdriet? Soms durven mensen er niet over spreken, want ze zouden de sfeer verpesten van het grote feest en dat willen we toch niet. Je hoort het zo al zeggen: ‘Kom, vandaag is het feest. De geliefde overledene zou niks anders gewild hebben.’ Ik vraag me dan af of die geliefde overledene het inderdaad zo zou gewild hebben. Het snoert in elk geval de mond van hem of haar die één of meerdere tranen wegpinkt bij dit feest.
Ik las deze week een bijzonder mooi initiatief waarbij alle gezinnen waar een overlijden geweest was in het afgelopen jaar een bijzondere kerstster of kerststal of … kregen met daarop de naam van de overledene. Een klein gebaar met een heel grote betekenis. Zo zijn de geliefden er toch bij … op een andere manier, maar toch ook zichtbaar aanwezig. Het kleine gebaar is vooral een uitdrukking van verbondenheid, van toch mogen de naam vernoemen of uitspreken van de overledene.
De feestelijke tafels vanavond of morgen hoeven inderdaad geen plekken te zijn waar hij of zij nogmaals letterlijk doodgezwegen wordt. Ze mogen effectief plaatsen zijn waar met een dankbare glimlach een herinnering levendig mag zijn. Het zal voor heel veel mensen rond de tafel enorm veel deugd doen … te weten dat mensen nog steeds met hem of haar en met elkaar verbonden zijn … zeker in deze periode.
Zo worden die kerstdagen ook weer net iets warmer voor hen die iemand moeten missen, want er zijn ongetwijfeld al heel veel koudere dagen voor hen geweest. Vanuit Praktijk De Krachtoase wensen jullie allen ook bijzonder warme kerstdagen toe. Hoe je je ook op dit moment mag voelen … we wensen je heel veel warmte toe. (DJM)