Naarmate de temperaturen wat zakken, zijn er nogal wat diertjes die ervoor kiezen om zuidelijkere oorden op te zoeken. Regelmatig zien we zwaluwen en andere vogels zich klaarmaken om te beginnen aan die grote trektocht richting het zuiden. Ze hebben er precies geen gps voor nodig. Het zit keurig ingebouwd en de natuurlijke wegwijzers zorgen ervoor dat ze precies daar uitkomen waar ze het willen.
Het blijft toch een beetje meewarig kijken. Wij blijven hier achter en gaan richting andere weersomstandigheden en zij nemen de vlucht. Nochtans kan af en toe eens de vlucht nemen echt wel deugd doen. Het is even wegtrekken uit het alledaagse. Het is tijd nemen voor onszelf en ook voor elkaar. We mogen misschien wel wat jaloers op deze beestjes zijn.
Heel vaak wordt in het rouwen gezegd om niet te vluchten. We zien mensen vluchten in medicatie - ook al is dit inderdaad soms tijdelijk wel even nodig - helaas ook in andere dingen. Dan zitten we echt op het niveau van het verdringen. Op die manier kun je onmogelijk met je verdriet aan de slag. Verdriet verwerken is de koe bij de spreekwoordelijke hoorns vatten en er aan werken ... hoe pijnlijk en moeilijk het soms ook is.
Wanneer het echt te hard wordt, is vluchten vaak de enige mogelijkheid. Denken we maar aan een gevaarlijke situatie waar we onszelf uit willen redden. Vluchten is dan exact wat we nodig hebben.
Bij pijn en verdriet kan het goed zijn om eventjes weg te vluchten. Dat is oké en niemand zal je dat ook kwalijk nemen. Het mag echter niet dagelijkse kost worden, want dan ben je niet meer met je rouw bezig. Je kan het op een bepaald moment echt wel eens nodig hebben om er niet aan te denken, om er niet mee bezig zijn ... en ja, dan mag je ook lachen, dan mag je ook plezier maken ... We hoeven niet heel de tijd te werken aan ons verdriet en onze pijn. Wanneer je vaststelt dat er nood is om even de pauzeknop in te duwen, dan lijkt me dit prima. Je hoeft je hierin zeker niet te verantwoorden.
Vlucht(en) is vaak een te beladen woord. Nochtans kan even ontsnappen een mens heel veel deugd doen. Je merkt uiteraard wel dat ik in heel deze blog rond vluchten steeds het woord 'even' gebruik ... een belangrijke nuance om dit alles goed te begrijpen en te plaatsen.
De herfst biedt zich aan ... een tijd waarin de natuur wonderen doet. Het blijft een prachtig kleurenspel waar ik elk jaar opnieuw stil van word ... het is ook de aankondiging van die stillere tijd. Voor veel mensen breekt nu ook een moeilijkere periode aan. Verjaardagen, herdenkingsdagen, bijzondere dagen ... ze maken ons stil. Het is ook aftellen naar die bijzondere dagen van begin november. Voor elk van ons hebben ze wellicht een andere betekenis, maar we beleven ze intens en verbonden met onze geliefden.
Onlangs vertelde iemand in één van de rouwgesprekken het volgende: 'Wanneer je een arm gebroken hebt of er mankeert iets aan je hart, dan ga je daar onmiddellijk mee naar de dokter. Die stelt vast wat er aan de hand is en in heel veel gevallen komt de bekwame arts met één of andere oplossing voor de hand die we prompt (laten) uitvoeren of willen volgen. Probleem opgelost. Wanneer we echter nood hebben aan een dokter, therapeut, coach ... om de onrust in ons ‘koppeke’ te bedaren, dan doen we daar precies heel moeilijk over. Nochtans is het zo heilzaam om ook daar het probleem aan te pakken en er mee aan de slag te gaan.'
Wijze woorden van een wijs man ... de vergelijking vond ik alvast treffend. Veel mensen zetten slechts aarzelend de stap wanneer het gaat om de verwerking van hun rouw. Er is echter niets om je daarover te schamen. We hebben allemaal wel eens momenten waarop we de hulp van anderen kunnen, mogen (en moeten) inschakelen. Het siert de mens dan ook ten volle die durft toe te geven dat hij/zij ook voor dat deeltje van de gezondheid een beroep durft doen op gespecialiseerde hulp, van welke aard die ook mag zijn. Deze mens vlucht niet; hij of zij pakt het op en gaat er mee aan de slag. De 'even' vlucht laten we dan wel beetje bij beetje opnieuw vanzelf toe. Soms hebben mensen hiervoor gewoon een duwtje in de rug nodig. Niet iedereen steekt even makkelijk die brug over. Spreek erover met elkaar en vlucht ook dit thema niet definitief uit de weg. Je zal merken hoe deugdzaam en vooral helend het zal zijn voor jezelf en je geliefden ... Zoals altijd: je bent welkom! (DJM)